هنگامیکه داکتران آنتیبیوتیکهای غیرضروری را برای کودکان تجویز میکنند، اغلب به فشار والدین دراینباره اشاره میکنند، اما یک بررسی جدید نشان میدهد که ممکن است مقصر این وضعیت والدین کودکان مریض نباشند- و درواقع بسیار از والدین درباره دادن دارو به کودکان محتاط هستند.
به گزارش لايوساينس پژوهشگران در این بررسی با بیش از 100 پدر و مادر در پنسیلوانیای آمریکا مصاحبه کردند که کودکانش برای علائم انتان تنفسی مانند سرفه یا سرماخوردگی به نزد داکتر برده بودند. پژوهشگران پیش از اینکه والدین به ملاقات داکتر بروند، از آنان درباره نظرشان درباره انتی بیوتیک ها و اینکه آیا قصد دارند تقاضای تجویز این دواها را بکنند، سؤال کرده بودند. این والدین میزانهای تحصیلات و پسزمینههای نژادی گوناگونی داشتند.
یافتهها نشان داد که هیچکدام از این والدین تصمیم ندارند که هنگام ویزیت از داکتر بخواهند برای کودکشان آنتیبیوتیک تجویز کند.
برعکس، این بررسی نشان داد، اغلب والدین میخواهند بدانند چه عاملی باعث تکلیفی کودکشان شده است و به توصیه داکتر برای تداوی اعتماد دارند و برخی از آنان نسبت به مصرف دوا اکراه داشتند و دوا را «شری ناگزیر» میخواندند.
جولیا شیمتساک، یکی از نویسندگان این مطالعه ومعاون تحقیقاتی در شفاخانه اطفال در فیلادلفیا که محقق جامعهشناسی طبی است، گفت، از این نتایج شگفتزده شده بود. او گفت: «این محتاط بودن همگانی والدین درباره آنتیبیوتیک واقعاً ما را غافلگیر کرد.»
شیمتساک و همکارانش در یک بررسی پیشین از متخصصان کودکان درباره علت تجویز گاهگاهی آنتیبیوتیک در موارد غیرضروری - مثلاً هنگامیکه انتان کودک ویروسی است و آنتیبیوتیک بر آن اثری ندارد- سؤال کرده بودند. اغلب داکتران به درخواست والدین برای این دوا ها اشاره کرده بودند.
اما به گفته شیمتساک یافتههای جدید نشان میدهد، درواقع والدین ممکن است متحد داکتران در تلاش برای مصرف آنتیبیوتیکها فقط در موارد ضروری باشند. او افزود: «ممکن است تلاش زیادی برای همراه کردن والدین با داکتران برای مصرف عاقلانه آنتیبیوتیک لازم نباشد.»
مصرف بیشازحد آنتیبیوتیک مشکلآفرین است، زیرا در طول زمان باعث برانگیختن تکامل سویههای از باکتریها میشود که به دوای مقاوماند.
روشن نیست که چرا داکتران میگویند برای تجویز آنتیبیوتیک از طرف والدین تحتفشار هستند، درحالیکه به نظر میرسد والدین درباره مصرف این دوا محتاط هستند.
البته پزشکان اغلب فقط زمان کوتاهی در هر بار ویزیت شفاخانی در اختیار دارند و این فشار زمانی ممکن است در سوءبرداشت آنان از نظرات والدین دخیل باشد.
شیمتساک گفت:«هنگامی شتابزده و تحتفشار هستید، ممکن است به نتیجهگیریهایی درباره اشخاص برسید که در هنگام صرف زمان بیشتر هیچگاه به آنها نمیرسیدید.»
شیمتساک یادآور شد که اغلب والدین «خواستار اطمینانبخشی دراینباره هستند که کودکانشان بیماری وخیمی ندارند یا علائمی که دچارشان هستند بهبود خواهد یافت.»
شیمتساک گفت، فراهم کردن مجموعه ابزاری از کلمات یا عبارات برای داکتران برای اطمینانبخشی به والدین ممکن است راهی برای کاهش مصرف غیرضروری آنتیبیوتیکها باشد.
شیمتساک این بررسی را در هفته امراض انتانی 2015 (IDWeek 2015)، گردهمایی چندین سازمان متمرکز بر امراض انتانی، ارائه کرد.